Редакцияға Павлодар қаласының Жеңіс Абылхасан деген тұрғынынан хат келді. Ол өз хатында ғаламтордан көзі шалған мәліметке тоқталып, осыған қатысты өзін қызықтырған мәселе бойынша толыққанды ақпарат сұраған екен. Төменде хат мәтінінің қысқаша нұсқасы мен табылған деректі жариялап отырмыз.
«Саламатсыздар ма, құрметті «Мұғалжар» газетінің редакциясы! Менің жасым бүгінде 80-ге тақады. Әлеуметтік желіден үнемі қазақтың тарихы, жер атаулары, табиғаты туралы мақалалар оқып отырамын. Сондай бір сәтте Ақтөбе өңіріндегі Мұғалжар тау- ының бір биігі Боқтыбай деп аталатыны туралы ақпаратты көзім шалды. Мен талай жерді араладым, талай адаммен әңгімелестім. Көптеген мақалалар мен кітаптар да оқыдым. Бірақ «Боқтыбай» атауын бірінші рет кездестіріп тұрмын. Олай таң қалуымның себебі де бар. Біздің әулетте арғы атамыздың аты Боқтыбай болған екен. Бала кезімізде үлкендерден «ондай атты неге қойған десек, тіл-көз тимесін деп ырымдап қойған шығар» дейтін. Өзімнің арғы атаммен аттас таудың атын естіп, әрине, қызығушылығым оянды. Сол себепті Мұғалжар ауданындағы жергілікті газетті іздеп, өздеріңізді таптым. Менің өтінішім, осы Боқтыбай атауына қатысты қандай да бір мәлімет бере аласыздар ма, мүмкін аңыз әңгімелер бар болар? Не себептен ол жерді Боқтыбай деп атады екен? Менің атама қатысы болмаса да, «Қазақстанда екі Боқтыбай бар екен деп» мақтанып жүрейін…».
Хат мәтіні қысқаша осындай. Біздің анықтағанымыздай, хат иесі айтып отырған Мұғалжар тауының Боқтыбай биігі Шалқар ауданы аумағында орналасқан. Толық ақпарат төмендегідей…
Мұғалжар тауы — Ақтөбе облысы аумағында жатыр. Солтүстіктен оңтүстікке қарай 400 км-ге созылып жатыр. Ені 200 км-дей. Орташа биіктігі — 300 м., ең биік жері – Үлкен Боқтыбай тауы – 657 м. Үлкен Боқыбай — Шалқар ауданының қиыр солтүстігінде орналасқан ең ірі елді мекен Біршоғыр стансасының батыс жағында орналасқан. Таудың үлкен деп аталуына себеп: Үлкен Боқтыбай тауының іргесінде, одан сәл ғана аласа, кіші немесе Бала Боқтыбай тауы бар. Кейбір географиялық карталарда Боқтыбай тауы деп белгіленіп келеді. Дұрыс аталуы – Үлкен Боқтыбай. Үлкен Боқтыбай және Бала Боқтыбай тауларының бұлай аталуы туралы ел аузында осы жерді мекендеп, елін, жерін, сырт елдің шапқыншыларынан қорғаған Боқтыбай батыр мен оның ержүрек баласы туралы аңыз бар. Сол қиын-қыстау кезеңде қазақ халқын қорғап қалуға елін, жерін шексіз сүйген батырлардың көптеп шыққаны белгілі. Бірақ солардың арасында Боқтыбай батыр деген батырдың болғаны қазіргі халыққа беймәлім. Егер бір сәт аңызға үңілсек, аңыз былай деп сыр шертеді: 1723 жыл- дары Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама Мұғалжар тауларын мекен-деген халыққа да өз қайғысын аз әкелген жоқ. Жау күннен-күнге Мұғалжар тауларына жақындап, таяп қалған сәтте Боқтыбай батыр жауға қарсы аттанып, жауды Мұғалжар тауының етегіне жапсарлас орналасқан бір кішкене таудың бойында күтіп алады. Бірнеше күн жаумен жекпе-жек шайқасқан Боқтыбай батыр жауды жеңіп, еліне жеңіспен оралады. Әйтсе де жау толастамайды, бірақ Боқтыбай батыр да беріле қоймайды. Жау Боқтыбай батырды соғысу арқылы жеңе алмайтынын біліп,айлакерлік, арамдық жолмен жеңуді ойластырады. Сөйтіп жау қолбасшысы өз әскерінен өңді, шешен тілді жігіт іздестіре бастайды. Себебі, Боқтыбай батырдың тілмен айтып жеткізе алмайтын, күн десе көзі, ай десе аузы бар керемет сұлу қызы болған екен. Жау өздерінің жоспарын батырдың қызы арқылы жүзеге асырғылары келеді. Топ ішінен бір сымбатты, шешен жігіт табылып, қызды бұлақ басынан күтіп алып, алдауға кіріседі. Ал аңқау қазақ қызы болса, жігітті шын, пәк көңілімен ұнатып қалады. Махаббат сезімі бей-жай қалдырған ба адамды?! Олар бірнеше рет кездесіп жүреді. Батырдың қызы болса күннен-күнге жігітті ұнатып, сол жігітпен қашпаққа бел буады. Бірақ әкесі оған кедергі болатыны белгілі және жау жігіті асығыстық білдіреді. Содан ғашықтық буына мас болған қыз әкесін өлтіреді де жаумен бірге қаша жөнеледі. Алайда қыз жау қосына жетпей жатып басынан қағылады. Жау өзін кең далада еркін сезініп, «батырдан құтылдық, жер біздікі» деп, жарияға жар салады. Бұны естіген жоңғарлар қазақ жеріне қарай ағылады. Әйткенмен бұл жолы да халықты қорғап қалуға ел арасынан бір батыр шығады. Ол Боқтыбай батырдың баласы еді. Жау қосқа қарай шауып келе жатқанда, әкесінің шықпағанын көріп, бала әкесіне жетіп барса, өліп жатқанын көреді. Бұның қарындасынан келгенін де жүрегі сезеді. Бойындағы намыс оты тұтанып, әп-сәтте әкесінің киімін алып, жауға қарсы «Боқтыбайлап» ұрандап, шаба жөнеледі. Боқтыбай батырдың киімін киіп, шауып келе жатқан баласын көріп, жау әбіржіп, абдырап қалады. Көңілдегі кек, кеудесіндегі намыс, жауға деген өшпенділік бойын билеп алған баласы болса, алдынан қарсы шыққан жауды қанмен жусатып, қырып салады. Өзі де жеті жерден жарақат алады. Жаумен шайқасып болғаннан кейін халыққа, әкесі жатқан үйге қайтып барып, «әкежан, жаудан кегің қайтты ғой» депті де қаракер атының үстінде жан тапсырыпты. Қос батырдан бірдей айырылған халық егіліп көп жылайды. Жылағанмен қос батыр қайтып келмесі анық. Сол себепті кейінгі ұрпаққа үлгі болар деген ниетпен екі батырды Мұғалжар тауының етегіндегі тауға, басына Боқтыбай батырды, сәл төменірек баласын жерлепті дейді. Содан Мұғалжар тауының биігі Үлкен Боқтыбай, кішісі Бала Боқтыбай деп аталады.
А.МАНАС